Społeczność Kuna jest jedną z największych spośród Pierwszych Narodów w Ameryce Łacińskiej. Zamieszkuje wyspy na Morzu Karaibskim u wybrzeży Panamy. Zdobywca Oscara®, reżyser i antropolog Pierre-Dominique Gaisseau, spędził tam 1975 rok, kręcąc film o ich matriarchalnej kulturze. Obiecał, że pokaże go plemieniu, ale nie spełnił obietnicy. Arysteides Turpana – Kuna, który studiował we Francji, walczy z tamtejszą biurokracją, aby wydobyć film z archiwów i pokazać go społeczności. Jednocześnie obserwujemy, jak młode pokolenie Kuna tworzy swoje media. Jeden z nich, Organ Wagua, współpracuje z reżyserem. Wielu starszych Kuna pamięta kręcenie filmu w latach 70. XX wieku. Konfrontują swoje wspomnienia z filmem, który po prawie pół wieku oglądają razem z młodym pokoleniem. Obserwujemy meta-filmowy, wielopoziomowy eksperyment. Peyrot stawia pytania o to, po co i dla kogo robi się kino dokumentalne oraz do kogo należy film dokumentalny. Czy do tego, kto go finansuje? A może do tego, kto jest jego autorem? Czy wreszcie do bohatera lub zbiorowości, którą przedstawia?

Swiss-Panamanian director Andrés Peyrot films with the Indigenous Kuna people in Panama’s San Blas islands as they seek to lay claim to a 1975 documentary that captured their community, but never was shown to them. Film explores what happens after a community is used as a subject — and never sees the final product.